Vorige maand organiseerde het ACV een toekomstcongres waarop constructief nagedacht werd over de toekomst. Niet met een verborgen agenda en niet gericht op eigenbelang. Neen, we vroegen ons af hoe we de samenleving zouden moeten organiseren om er met z’n allen beter van te worden. Laat het ons bijvoorbeeld even hebben over de staatshervorming. Al vijf maanden proberen de informateur, de preformateur, Koninklijke verduidelijkers en Koninklijke bemiddelaars om compromissen te vinden tussen de standpunten van de verschillende politieke partijen. Al vijf maanden zien we politici pogingen doen om federale bevoegdheden te demonteren, zonder dat we hen tegelijkertijd iets beters zien construeren. Het komt politici wel toe om te bepalen op welk niveau zij zaken willen realiseren, maar enkel zolang de solidariteit niet wordt ondergraven en zolang het werkbaar blijft voor de werknemers en de bedrijven. Meer en meer moeten we echter beginnen te vrezen dat de plannen die nu op tafel liggen, zullen leiden tot meer administratieve rompslomp, ongelijkheid tussen werknemers en concurrentie tussen gewesten. Gonzales Stubbe, gedelegeerd bestuurder van het sociaal secretariaat GroepS waarschuwde hier ook al voor met betrekking tot de loonberekening: “Economisch bekeken is het gekkenwerk en zal het alleen maar tot verarming leiden, want de kostprijs voor de rompslomp zal ergens op verhaald moeten worden.” Het kan niet de bedoeling geweest zijn van de kiezer om de politici mandaat te geven voor een staatshervorming die aan ieder van ons meer zal kosten en die meer ongelijkheid met zich meebrengt. We moeten er van uitgaan dat de kiezer, net als onze vakbeweging, de bedoeling had om te komen tot een samenlevingsmodel waarvan iedereen beter wordt.
