Edito Transcom Info december 2010 : De stem van de vakbond in de media

We kunnen ons niet van de indruk ontdoen. Vakbonden worden in de media steeds meer in het verdomhoekje gedrumd. Kwaliteitskranten vinden het hoegenaamd niet meer belangrijk om een kritische houding aan te nemen in het blootleggen van ‘de waarheid’. In het bespelen van de publieke opinie worden ze gedreven door sensatiezucht en brengen ze enkel boodschappen die hen worden ingefluisterd door de werkgeverszijde. Neem nu het pestdossier in het bedrijf Mactac. Het ACV heeft er alles aan gedaan om een ongenuanceerde analyse in de kranten te laten publiceren, maar we kregen geen gehoor. Ook met betrekking tot de IPA-discussies horen we vooral dat er geen marge is om de lonen te doen stijgen omdat de loonhandicap ten opzichte van de buurlanden is gestegen, dat we moeten streven naar de economische groeicijfers van Duitsland door aan loonmatiging te doen. Wat we echter veel minder lezen is dat de meting van de loonhandicap geen rekening houdt met loonkostensubsidies, wat het resultaat van 3,9% tot 1% zou herleiden. We lezen ook bijna niet dat de werkgelegenheidscijfers in België beter zijn dan in onze drie buurlanden. Evenmin dat werknemers in Duitsland geen minimumlonen kennen, waardoor uurlonen van 2,5 EUR per uur geen uitzondering zijn en de klasse van de ‘working poor’ (mensen die werken, maar zich onder de armoedegrens bevinden) steeds meer uitbreidt. Wat wel in de media kwam, was het conflict bij geldtransporteur Brink’s, waardoor het ACV wel de kans kreeg om hun standpunt over het gemeenschappelijk werknemerstatuut te verduidelijken en te wijzen op de noodzakelijkheid ervan. Het bedrijf wou de bediendecontracten immers omschakelen naar arbeiderscontracten om op die manier ontslagvergoedingen bij de geplande herstructureringen te drukken. We willen van de IPA-discussies gebruik maken om eerste stappen in de richting van een eenheidstatuut te zetten. Het verschil tussen de twee statuten is immers volledig achterhaald. Bovendien staat België praktisch nog alleen met dit tweeledig model. Laat ons dus aan de werkgevers vragen om ook in dit dossier de vergelijking met de buurlanden te maken.