42e ITF Congres : plenaire vergadering

Het einde van het congres nadert. Sinds eergisteren zitten we in de plenaire vergadering. Actualiteitsresoluties wisselden de verslagen uit de secties af. Zo ging een resolutie over UPS (zie vorige post). De voorzitter van de Turkse vakbond deed een oproep tot solidariteit in de strijd tegen deze multinational. Omdat de stakingspiketten een verlies aan inkomen betekenen voor de families die aan de deuren van het bedrijf blijven protesteren tegen het ontslag van de 141 werknemers, werd een warme oproep gelanceerd om een financiële bijdrage te leveren. Vanuit de  ex-FIOST organisaties zullen we dit zeker doen. Dit mag geen precedent scheppen en indien de vakbond dit gevecht verliest, kan het ook onze sociale relaties met multinationals beïnvloeden.

Er stond ook een debat over het belang van sterke vakbonden en duurzaam transport (congresthema) op het programma. "We moeten kijken hoe we de nationale vakbonden kunnen versterken en hoe we een international netwerk kunnen vormen om de multinationals uit te kunnen dagen." zei Voorzitter Howard. "Overheidsuitgaven worden bekritiseerd. We moeten kijken hoe we een wereldwijde campagne kunnen opzetten om bezuinigingen in de openbare dienst te kunnen vermijden."

Gisteren en deze voormiddag behandelen we alle moties (hier na te lezen). We zullen hierover na het congres communiceren. Daarnaast werd de nieuwe voorzitter van ITF verkozen: Paddie Crumlin uit Australië won het van Wilhelm Haberzettl uit Oostenrijk.  

Omdat we na de middag de 17-uur durende terugreis aanvatten, wordt de blog vanuit het ijle Mexico (de stad ligt op een hoogte van 2240 m) afgesloten. Bedankt om onze blog te volgen. We hopen dat jullie de informatie op prijs stelden. 

Groetjes vanuit Mexico

42e ITF Congres : sectievergaderingen dokkers, zeevarenden en visserij

In 2006 was Pedro Zamorro nog een delegatielid van de havenarbeiders in Guatemala op het congres in Durban. In 2007 werd hij vermoord door huurlingen op weg van de vakbond naar huis. In Costa Rica werden op last van de president de kantoren van de  dokwerkersvakbond verzegeld en de vakbondleiders vervangen door marionetten die naar de pijpen van de regering en werkgevers dansen om de privatisering van de havens mogelijk te maken. Het is maar een greep van de tussenkomsten van de vakbondsleiders uit Centraal en Zuid Amerika. In Mexico zelf worden de vakbonden reeds 20 jaar lang het werken moeilijk gemaakt.

De dokkersbonden kwamen op het congres overeen om de politiek die de voorbije periode het licht zag, verder te zetten onder de leiding van Paddy Crumlin, de gevleugelde vakbondsleider uit Australië. De inspanningen rond de GNT’s (Global Network Terminals) worden verder gezet en alle vakbondsleiders worden opgeroepen hieraan mee te werken. Voor ACV-Transcom wordt dit eveneens een belangrijk punt op de agenda.

Paddy Crumlin van de Australische vakbond MUA

De afdeling van de zeelui, tot op heden de belangrijkste van de ITF,  is er zich van bewust dat  selfhandling ook een probleem is van de zeeliedenvakbonden. De dokkers staan dikwijls op de frontlijn om uitbuiting van zeelieden een halt toe te roepen door de schepen van hun eigenaars te boycotten en niet te behandelen. Dit drukkingsmiddel is zeer succesvol en heeft ertoe geleid dat het aantal overeenkomsten dat door ITF inspecteurs wordt afgesloten in de voorbijen 2O jaar groeide van 2000 naar 9000. In deze overeenkomsten wordt steeds de nadruk gelegd dat de bemanningsleden niet kunnen ingezet worden voor taken die door havenarbeiders worden uitgevoerd.

In dit verband is de ratificatie van de “Maritime Labour Convention” zeer belangrijk. Dit internationaal wetsvoorstel van de IAO, die de minimum arbeidsvoorwaarden bepaalt van alle zeelieden ter wereld, zal eind 2010, begin 2011 aan alle voorwaarden voldoen en van kracht worden. Dit betekent dat voldoende landen de conventie hebben omgezet in nationale wetgeving waardoor ze automatisch in alle landen ter wereld juridisch kan worden afgedwongen.

Een zwak broertje bleek onze visserijsectie. Hier blijkt de fut eruit. De ratificatie van de visserijconventie van 2007 zal ook hier een belangrijk actiepunt blijven tijdens de komende 4 jaar. Tevens zal in de komende 4 jaar de vraag worden behandeld of de ITF sectie al dan niet openstaat voor de artisanale vissers die op wereldvlak meer dan 90 % van de visserijactiviteiten voor hun rekening nemen. Op dit ogenblik is hierover niet echt duidelijkheid omdat artisanale vissers in vele gevallen als zelfstandigen worden aanzien. In FIOST was dat geen probleem, in ITF wel. 

Mexico : Weg van de snelweg

Gisteren stond de Women’s conference op het programma. Omdat onze delegatie jammer genoeg geen enkele vrouw telt, was het voor de mannen een welgekomen moment om het binnenland in te trekken om het echte Mexico te zien.  Het duurt meer dan een half uur voor we fileloos de stad achter ons laten. Langs de kant van de hoofdweg staan mensen te wachten, die net de anonimiteit van de favelas achter zich hebben gelaten om te worden opgepikt door vrachtwagens om ergens aan de slag te gaan. De favelas zijn tegen de bergen geplakt en breiden zich steeds verder uit. Nu begrijpen we waarom 10 miljoen mensen officieel niet bestaan, maar wel moeten vechten om in leven te blijven.

Favelas van Mexico

Op onze dagelijkse wandelingen tussen het Congrescentrum en ons hotel worden we al enorm geconfronteerd met de informele economie (straathandel en illegale arbeid) als we het hotel buitenkomen komen kinderen ons toegelopen om ons chocoladerepen te proberen te verkopen, zien we verschillende mensen die ons prullaria proberen aan te smeren voor onze secretaresse, schoonmoeder of zelfs voor ‘our second wife’. Bijna constant zie je mensen die proberen te overleven in de grootstad en die hopen toeristen te verlokken iets van hen te doen kopen. De kans dat een  toerist ook in afgelegen dorpjes passeert is statistisch echter te verwaarlozen in vergelijking met Mexico City. En toch zie je in die dorpjes dat er naast geïmproviseerde slagerijen, bakkers, garagisten (de auto’s worden gewoon op straat gerepareerd), naaiateliers, ook winkels met minder levensnoodzakelijke waar zoals ballonnen, gsm-kaarten, poppen,… bestaan. Denk er ook onmiddellijk bij dat deze mensen ook niet kunnen genieten van sociale zekerheid en dus terugvallen op niets wanneer ze ziek vallen. 

We vragen ons af of mensen hier in staat zijn een inkomen bijeen te rapen om te kunnen overleven. Omdat in die omstandigheden criminaliteit de enige uitweg lijkt, zijn we niet verwonderd dat er woonwijken worden gebouwd, die volledig omheind zijn en waar bewakers de toegang beveiligen. Velen die toch een job hebben, moeten zich tevreden stellen met een hongerloon en worden uitgebuit. Anderen met een goede job, hebben bijna geen rechten. De receptionist in ons hotel werkt bijvoorbeeld zes nachten op zeven van 23u tot 7u en heeft zes dagen vakantie per jaar.

Uit Wikipedia pikken we de volgende confronterende passus:

Grote economische problemen zijn corruptie, misdaad en een enorme kloof tussen arm en rijk. Criminele activiteiten en corruptie zorgen volgens de Wereldbank voor 9% van Mexico's Bruto Nationaal Product en het land kent een uitgebreide informele sector. Veel bedrijven die in de jaren '90 zijn geprivatiseerd, zijn door corruptie en vriendjespolitiek in de handen van een paar machtigen terecht gekomen, zodat veel bedrijven een feitelijke monopoliepositie bezitten.

Mexico kent een grote kloof tussen arm en rijk, de Gini-coëfficiënt (een methode om de mate van ongelijkheid van ontwikkelingen en verschijnselen te berekenen) van Mexico is het hoogste van alle leden van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). 40% van de bevolking leeft onder de armoedegrens en 17,6% van de bevolking leeft in extreme armoede. 20% van de bevolking verdient 55% van het inkomen. Mexico's rijkste gemeente, San Pedro Garza García in Nuevo León, heeft een hogere score op de Index van de menselijke ontwikkeling dan Italië, terwijl de armste plaats, Metlatonoc in Guerrero, op het niveau van Malawi staat.

Slager op een overdekte markt

Onze dag weg van de snelweg was leerrijk en doet ons beseffen dat mensen met een waardige job in het geïndustrialiseerde Noorden verwend zijn. Zoals we in een vorige bijdrage schreven, zijn sterke vakbonden de enige oplossing om deze mensen uit de armoede te trekken. Rijkdom herverdelen om iedereen een waardig leven te geven is een doelstelling die we moeten blijven nastreven. Solidariteit tussen onze vakbonden in Noord en Zuid blijft nodig en daar zal ACV-Transcom zeker toe blijven bijdragen.

42e ITF Congres : sectievergadering spoorwegen

De vergadering van de sectie spoorwegen vertrok als een trein. Tijdig en op volle snelheid.

De vele sprekers brachten in hun tussenkomsten verslag uit over de problematiek die ze in hun eigen land ondervinden. Arrestaties omdat aan vakbondswerking wordt gedaan en wanneer je ook nog tot een minderheidsgroep behoort, wordt de vakbondswerking als een terroristische daad gecatalogeerd.

De vele sprekers hadden het over de herstructureringen van de spoorwegbedrijven. De herstructureringen die vooral de privatisering tot doel hebben, is een mondiaal gegeven. De crisis blijkt hier het vliegwiel te zijn. De vertegenwoordigers van de landen waar privatisering al ver is gevorderd, getuigen dat de reizigers en de gebruikers graag terug een kwaliteitsvolle openbare dienstverlening willen.

Wyb Custers (CNV Vakmensen), Luc Piens en Koen De Mey

Veel aandacht ging uit naar de noodzaak om de vakbonden te versterken. Door de liberalisering en privatisering wordt de vastheid van betrekking in vraag gesteld. Rechten van de werknemers doven uit en collega’s worden op nationaal en internationaal vlak tegen elkaar uitgespeeld. 

De arbeidsvoorwaarden moeten verbeterd worden door het organiseren van een sterkere solidariteit, de verbetering van de slechtste arbeidsvoorwaarden, en het lobbyen bij de officiële organen die de veiligheidsnormen en arbeidsvoorwaarden vastleggen en controleren.

IJveren voor een duurzaam spoorvervoer is noodzakelijk, het geeft de spoorweg meer kansen. Tot onze verbazing vertelden de collega’s van Noord-Amerika dat daar nog hoofdzakelijk met diesellocomotieven wordt gereden. Dus, werk aan de winkel.

De sectie spoorwegen werd gevolgd door een vergadering over kwaliteitsvolle openbare diensten. We zijn ervan overtuigd dat kwaliteitsvolle openbare diensten fundamenteel bijdragen tot een eerlijke tewerkstelling, de democratie en kwaliteitsvol leven voor iedereen.

Om deze gedachte meer kracht te geven, wordt er van 12 tot 14 oktober een internationaal congres georganiseerd om een charter op te stellen voor “Kwaliteitsvolle openbare diensten – Laten we overgaan tot actie”.  Het werk is nog niet af!

42e ITF Congres : sectievergadering binnenvaart

Gisteren was het de beurt aan de sectie binnenvaart om hun eigen actieprogramma en hun accenten van het mondiale vakbondsgebeuren te bespreken.

Met de vertegenwoordigers uit meer dan vijftig landen werden de problemen besproken waarmee deze sector geconfronteerd wordt.

Algauw kwamen we terecht bij de mondiale spelers en hun (a)sociaal beleid in het Zuid-Amerikaans continent. Vooral SMIT werd op de korrel genomen. Misschien op het eerste zicht ver van ons bed maar als je weet dat Boskalis (aandeelhouder SMIT international) een Nederlandse onderneming is dan komt de globalisering zeer kortbij. Bovendien is Smit ook de enige aandeelhouder van de Unie van Reddings en Sleepdiensten (URS): de Belgische sleepdiensten en veruit de grootste binnenvaartonderneming in ons land welke actief is in alle Vlaamse havens en honderden mensen tewerk stelt.

Vandaar dat wij vanuit Nederland en België dit dossier van zeer nabij volgen.

Om enig idee van de het beleid van Smit te krijgen vertalen wij hierbij de resolutie welke door diverse Zuid-Amerikaanse landen is voorgedragen en door de binnenvaartsectie is goedgekeurd.

Verklaring van Mexico

De vakbonden van Argentinië, Brazilië, Panama en Uruguay klagen de bewuste politiek van economische dumping en de vernietiging van de plaatselijke ondernemingen aan door het bedrijf SMIT INTERNATIONAAL (BOSKALIS). Het wenst op deze wijze een monopolie op te bouwen en de plaatselijke markt te beschadigen en te breken alsook de kosten te verhogen in die landen waar SMIT INTERNATIONAAL zich vestigt.

Hun strategie bestaat erin om hun diensten aan verlieslatende prijzen aan te bieden. Door deze prijszetting komen de lokale bedrijven door deze onwettelijke en oneerlijke praktijken in moeilijkheden.

Bovendien verkrachten ze de Internationale Conventies en nationale sociale wetten die de maximale dagprestatie en de rustdagen regelen. De bemanning wordt verplicht opeenvolgende ploegen te presteren zonder reglementaire en noodzakelijke rusttijd. Ze worden blootgesteld aan stress en vermoeidheid die de fysieke en mentale integriteit van de bemanning en ook de scheepvaart in gevaar brengen.

Het bedrijf is antisyndicaal, negeert en verkracht de rechten en de collectieve akkoorden, het is intolerant zodat in de meeste gevallen stakingen worden uitgeroepen. 

Wij zullen het niet nalaten om zowel in de Ondernemingsraad in België als in de Europese ondernemingsraad het asociale en antisyndicale beleid van SMIT aan te klagen. Voor ACV transcom is het vanzelfsprekend om onze solidariteit over alle grenzen heen te betuigen.

Om deze solidariteit nog meer concrete vorm te kunnen geven willen we ook nog melden dat het jongerenmandaat vanuit de binnenvaart voor het jongerenbestuur door ACV Transcom zal worden ingevuld. Wij zijn enerzijds ontzettend trots voor het verkrijgen van dit vertrouwen uit zoveel landen en anderzijds zijn we er ons van bewust dat dit mandaat een grote uitdaging zal betekenen.

42e ITF Congres : waarom zijn sterke vakbonden nodig?

Gisteren, vandaag en morgen vinden de sectievergaderingen plaats (contributies hierover volgen later). Het is immers belangrijk om met collega’s van over de hele wereld de evoluties in ons werkingsveld te bespreken. Concurrentie die door de bedrijven op de rug van de werknemers gevoerd wordt,  privatisering, liberalisering,… zijn in alle werelddelen schering en inslag. Door de globalisering zijn multinationals in steeds meer landen actief en door hun drang naar winstmaximalisatie willen ze steeds meer takken van de logistieke keten in handen nemen. Bedrijven als UPS, DHL, Maersk,… zijn actief in verschillende vervoersectoren, waardoor er ook binnen ITF grensoverschrijdend gewerkt moet worden, zowel op sectoraal als op geografisch vlak. 

We krijgen schrijnende verhalen te horen over de multinationals die in sommige landen met medewerking van de regering en de wetgeving vakbonden trachten te weren. In Turkije bijvoorbeeld wordt een vakbond pas erkend als 50% + 1 van de werknemers lid zijn. UPS tracht dit te vermijden en zette 140 werknemers op straat. De Voorzitter van de Turkse transportvakbond getuigde dat er bij een betoging zelfs op de werknemers werd geschoten. Een internationale ITF solidariteitsactie moet er voor zorgen dat de werknemers weer aan het werk kunnen en de vakbond officieel wordt erkend. We horen verhalen over Mansour Osanloo die al jaren in Teheran in de gevangenis zit wegens het organiseren van vakbondsacties. Bij zijn arrestatie werd hij zwaar mishandeld. We bevinden ons momenteel trouwens in het voor vakbondsleiders gevaarlijkste continent. In Colombia, Costa Rica,...worden vakbondsleiders vermoord. Vier jaar geleden was Pedro Zamora, de secretaris-generaal van de vakbond van de havenwerkers in Guatemala, nog aanwezig op het 41e ITF-Congres. Op 15 januari 2007 reed hij om 19.50 uur met zijn wagen van het ziekenhuis terug naar huis. Hij was zijn kinderen gaan ophalen. Op ongeveer 50 meter van zijn huis stond er een wagen met vijf inzittenden hem op te wachten. Toen hij deze wagen naderde, openden ze het vuur. Meer dan 100 kogels doorzeefden zijn wagen, waarvan 20 zijn lichaam. Zwaargewond crashte hij met zijn wagen tegen een muur. Een van de moordenaars stapte op hem af en maakte het werk af met een laatste schot in het aangezicht. Twee van zijn kinderen waren getuigen en zijn getraumatiseerd. Neem even de tijd om naar volgende video over de dood van Pedro te kijken en je te realiseren dat opkomen voor de rechten van collega's in sommige landen niet zo evident is:

In Europa daalt het aantal leden en krijgen we de indruk dat mensen het nut van vakbonden niet meer inzien. We moeten echter alert blijven want ook bij ons liggen werkgevers op de loer om onze rechten te beknotten. Ze denken er alleen maar aan om hun aandeelhouders te plezieren en zichzelf een megasalaris toe te kennen. En daarom moet het personeel het ontgelden. Salarisverlaging, flexibeler werken, ontslag, afbreuk van verworven rechten… De werknemers moeten zich blijven verenigen. Sterke vakbonden zijn nodig om een tegenwicht te bieden, om te lobbyen bij regeringsleiders zodat antivakbondwetgeving geen ingang vindt, om de werkgevers duidelijk te maken dat zonder personeel geen winsten kunnen worden gemaakt en het ‘just in time’-principe zonder hen zou transformeren tot het ‘much too late’-principe.

We moeten als vakorganisatie met onze basismilitanten en leden blijven werken aan ledenwerving door dit soort boodschappen uit te dragen. Alleen als we ons ledenaantal kunnen uitbreiden, zijn we in staat om werkgevers te doen inzien dat met ons, de werknemers, rekening moet worden gehouden. Sterke vakbonden zijn dus echt wel nodig !!

Mexican wave in Mexico City

Op de terugweg naar het hotel zagen we op het rond punt betogers staan. Verder in de straat stonden op de voetpaden ook betogers opgelijnd. Het verkeer werd echter niet gehinderd maar de politie stond in de zijstraten opgesteld, klaar om op te treden.

Hier moesten we meer van weten. Het waren leden van de SME (Sindicato Mexicano de Electricistas) die op deze wijze protesteerden tegen de privatisering van het overheidsbedrijf Luz y Fuerza del Centro. Het elektriciteitsbedrijf werd omstreeks middernacht op 11 oktober 2009 door de politie en het leger bezet. Enkele uren later verscheen in het Mexicaanse Staatsblad een decreet waarbij het overheidsbedrijf werd opgeheven.

Sindsdien plant SME regelmatig acties om de rechten van de eenenveertigduizend ex-werknemers te verdedigen. Hun protest is intussen uitgegroeid tot een ware sociale strijd tegen de privatisering en de afbouw van de sociale rechten van de Mexicanen.

Door de mondialisering krijgt grootkapitaal vrije toegang tot de overheidsbedrijven met als doel deze te laten privatiseren. We werden onmiddellijk met onze neus op de feiten gedrukt en voelden onmiddellijk aan dat internationale vakbondswerking onontbeerlijk is.

Video met Mexican wave:

Mexico : de eerste indrukken

Toen we met het vliegtuig de landing inzetten, viel op hoe uitgestrekt deze stad is. Het was donker en normaal zie je dan mooi de contouren van een stad. In Mexico verstopten deze grenslijnen zich achter de horizon. In de stad wonen officieel 20 miljoen mensen, officieus worden er nog eens 10 miljoen bijgeteld. Het is moeilijk om te vatten dat in een stad tot drie keer meer mensen wonen dan in ons land. En als wij al met mobiliteitsproblemen worden geconfronteerd, dan moet het op een veel beperktere oppervlakte toch een enorme uitdaging zijn om de verkeerstromen in goede banen te leiden en een degelijk openbaar vervoer uit te bouwen. Daarbij moet ook rekening gehouden worden met de geconcentreerde vervuiling dat het vervoer in deze stad met zich meebrengt. Mexico is immers een van de meest vervuilende steden van de wereld.

Het hotel situeert zich op ongeveer anderhalve kilometer van het historische centrum en op een goeie kilometer van het congrescentrum. Elke dag moeten we dus een eind stappen en elke dag worden we bij het oversteken van de straat geconfronteerd met het rijgedrag van de doorsnee Mexicaan. Het verhaal waarin een Mexicaan bij groen licht aan een kruispunt eerst uitstapt om te kijken of zijn broer niet uit de andere richting komt, is niet uit de lucht gegrepen. Rode lichten dienen enkel gerespecteerd te worden als voetgangers al over de helft van het zebrapad wandelen. We hopen dan ook dat onze delegatie volgende week heelhuids kan terugkeren. 

42e ITF Congres : nieuws uit de openingsceremonie

Meer dan 1300 deelnemers van 370 vakbonden uit 112 landen namen gisteren plaats in de grote congreszaal. Een openingsceremonie bestaat vooral uit speeches. De voorzitter van het ITF, voorzitters van bevriende organisaties, de burgemeester van Mexico,...namen het woord. Inhoudelijk gaan we er nu niet op in, maar twee nieuwtjes die we sprokkelden, willen we jullie niet onthouden omdat Transcom en FIOST in beeld kwamen... Samen met ons hoorden de congresgangers dat de Voorzitter in zijn openingsspeech de vroegere FIOST-vakbonden welkom heette in de ITF-familie. Hij bedankte ons voor de jarenlange inzet om de integratie in het ITF mogelijk te maken. Een integratie die noodzakelijk is om transportwerknemers in de hele wereld beter te kunnen verdedigen. Ten tweede werden de stemmentellers voorgesteld. Wanneer het tot een stemming komt, zullen zes mensen de stemmen tellen. Voor het Europese continent werd Koen De Mey aangesteld. Niet meteen een job met een immense verantwoordelijkheid, maar voor ons is dit een teken dat de leiding van ITF aan het congres wil laten zien dat de ex-FIOST organisaties als alle andere leden zullen worden behandeld. 

Wat nog voorafging aan het congres: uitvoerend bestuur en jongerenconferentie

Randall Howard en David Cockroft (Voorzitter en Secretaris Generaal van ITF)

We zijn al twee dagen aan het werk, maar eigenlijk gaat het congres vandaag pas officieel van start. Gisteren was er de conferentie over klimaatverandering en dinsdag had het Uitvoerend Bestuur van ITF nog een laatste vergadering voor het Congres. Samen met Jan Coolbrandt van ACV-Openbare Diensten heeft Koen De Mey van onze centrale een mandaat als waarnemer in dit orgaan, dat twee keer per jaar in Londen samenkomt. Toen we met FIOST de overstap naar ITF onderhandelden (meer info over deze overstap vind je op onze website – klik hier) kregen we als ex-FIOST tot 2014 een gegarandeerde vertegenwoordiging van twee mandaten in dit op het congres na hoogste orgaan binnen ITF.

Terwijl wij stellingen innamen over de ingediende resoluties, vond in de zaal naast ons een interessante conferentie plaats. Sinds het vorige congres startte ITF immers met een jongerenwerking dat resulteerde in een eerste jongerenconferentie hier in Mexico. Het Uitvoerend Bestuur werd op het einde van de conferentie uitgenodigd om te luisteren naar de besluiten die de jongeren hadden uitgewerkt.

Een daarvan was dat jongeren meer au sérieux moeten worden genomen door hen de kans te geven meer hun stem te laten horen, door de link tussen volwassenen en jongeren ook structureel meer zichtbaar te maken. Daarnaast werden ook strategieën uit de doeken gedaan hoe jongeren kunnen worden bewust gemaakt van de nood aan (internationale) vakbondswerking. Onze toekomstige nieuwe leden bevinden zich immers in die doelgroep. En nationale vakbonden moeten er werk van maken om dit potentieel aan te spreken. De jongerenwerking komt in de loop van het congres nog aan bod en zal dus ook op onze blog nog de revue passeren.

42e ITF Congres : Conferentie over klimaatverandering (2)

Het is wetenschappelijk bewezen. We weten dat de mens verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. We weten ook dat de ontwikkelingslanden als eerste met de gevolgen van de klimaatverandering worden geconfronteerd en dat later onze kinderen en kleinkinderen de rekening zullen betalen als we ons gedrag vandaag niet veranderen. Hoog tijd dus dat ook de vakbeweging een beleid ontwikkelt over deze problematiek. De top van Kopenhagen heeft immers niets opgeleverd en heeft ons tevens geleerd dat onze politici de moed niet hebben om daadkrachtig op te treden door te kiezen voor duurzame oplossingen. Is het dan niet aan ons, vakbonden, om de druk op onze regeringsleiders op te voeren? Uit de klimaatconferentie, die ITF aan de vooravond van het eigenlijke congres (waarover morgen meer) organiseerde, blijkt dat het antwoord op deze vraag niet zo eenvoudig is.

Een ding is wel duidelijk: transport is verantwoordelijk voor een groot deel van de CO²-uitstoot. En daar liggen niet de transportwerknemers, maar het consumptiegedrag van onze maatschappij van aan de oorsprong. Waarom drinken mensen in New York immers San Pellegrino?

Toch beweren sommige vakbonden dat het niet onze taak is om zich te mengen in een debat waarin bepaalde maatregelen zouden kunnen zorgen voor een aanzienlijk jobverlies binnen ons ledenbestand. Aan de andere kant staan vakbonden die stellen dat de planeet bedreigd wordt en dus de mensheid zijn eigen ondergang bewerkstelligt.

Als we het dan al zouden eens zijn over de nood aan maatregelen, stelt zich het probleem van de sectorale belangen. Verschuivingen tussen de transportmodi zijn volgens tientallen studies nodig voor een duurzamer transport, maar ze hebben ook een invloed op de leden wiens rechten we verdedigen.

De conferentie concludeerde dat vakbonden een enorme verantwoordelijkheid hebben in het debat en hun rol in de sociale dialoog moeten spelen om hun impact op de bewindvoerders te kunnen vergroten. Sterke vakbonden zijn dan ook meer dan nodig. We moeten aan daadkracht winnen. Hoe meer we onze leden kunnen bewust maken, hoe meer we de nog niet aangesloten leden kunnen overtuigen van onze standpunten, hoe meer kans we hebben om te slagen in onze opzet : een evenwicht tussen het beschermen van de jobs van onze leden en het beschermen van onze planeet. 

42e ITF-Congres : Conferentie over klimaatverandering (1)

Morgen zal het 42e ITF-congres in Mexico city van start gaan. ACV-Transcom heeft een delegatie van vijf personen naar dit belangrijke congres gestuurd: ondervoorzitter Didier Smeyers, sectorverantwoordelijken Luc Piens (Spoorwegen) en Michel Claes (Water), Executief Secretaris Koen De Mey en Joris Kerkhofs van de belangengroep Water. 

De International Transport Workers' Federation (ITF) is een wereldwijde organisatie en vertegenwoordigt meer dan 4,6 miljoen werknemers in de vervoerssector. 760 vakbonden, waaronder ACV Transcom, in 154 landen zijn aangesloten bij het ITF. Meer details over ITF vind je op www.itfglobal.org .

Wat is het ITF-congres?
Het congres vindt om de 4 jaar plaats. Het is het hoogste besluitvormingsorgaan waar vertegenwoordigers van de aangesloten vakbonen in staat zijn om te stemmen over de koers die de ITF zal varen de komende jaren tot het volgende congres.

Het congres kiest ook ITF’s Executive Board, President, Vice Presidents and General Secretary. Het keurt tevens het werk van de afgelopen vier jaar goed of niet goed en stelt de agenda samen voor de volgende 4 jaar. De verslagen van de verschillende sectoren, die elkaar tijdens het congres ontmoeten, worden ook aan het congres voorgelegd voor goedkeuring.

Momenteel volgen we al de voorafgaande conferentie over klimaatverandering en het beleid dat de internationale vakbeweging hieromtrent zou moeten voeren. Vanavond zullen we hierover een post op de blog plaatsen (vergeet niet dat er een tijdsverschil van 7 uur is). Wie nu al meer informatie over het congres wil consulteren of foto's wil bekijken kan al terecht op http://www.itfcongress2010.org/