Gisteren, vandaag en morgen vinden de sectievergaderingen plaats (contributies hierover volgen later). Het is immers belangrijk om met collega’s van over de hele wereld de evoluties in ons werkingsveld te bespreken. Concurrentie die door de bedrijven op de rug van de werknemers gevoerd wordt, privatisering, liberalisering,… zijn in alle werelddelen schering en inslag. Door de globalisering zijn multinationals in steeds meer landen actief en door hun drang naar winstmaximalisatie willen ze steeds meer takken van de logistieke keten in handen nemen. Bedrijven als UPS, DHL, Maersk,… zijn actief in verschillende vervoersectoren, waardoor er ook binnen ITF grensoverschrijdend gewerkt moet worden, zowel op sectoraal als op geografisch vlak.
We krijgen schrijnende verhalen te horen over de multinationals die in sommige landen met medewerking van de regering en de wetgeving vakbonden trachten te weren. In Turkije bijvoorbeeld wordt een vakbond pas erkend als 50% + 1 van de werknemers lid zijn. UPS tracht dit te vermijden en zette 140 werknemers op straat. De Voorzitter van de Turkse transportvakbond getuigde dat er bij een betoging zelfs op de werknemers werd geschoten. Een internationale ITF solidariteitsactie moet er voor zorgen dat de werknemers weer aan het werk kunnen en de vakbond officieel wordt erkend. We horen verhalen over Mansour Osanloo die al jaren in Teheran in de gevangenis zit wegens het organiseren van vakbondsacties. Bij zijn arrestatie werd hij zwaar mishandeld. We bevinden ons momenteel trouwens in het voor vakbondsleiders gevaarlijkste continent. In Colombia, Costa Rica,...worden vakbondsleiders vermoord. Vier jaar geleden was Pedro Zamora, de secretaris-generaal van de vakbond van de havenwerkers in Guatemala, nog aanwezig op het 41e ITF-Congres. Op 15 januari 2007 reed hij om 19.50 uur met zijn wagen van het ziekenhuis terug naar huis. Hij was zijn kinderen gaan ophalen. Op ongeveer 50 meter van zijn huis stond er een wagen met vijf inzittenden hem op te wachten. Toen hij deze wagen naderde, openden ze het vuur. Meer dan 100 kogels doorzeefden zijn wagen, waarvan 20 zijn lichaam. Zwaargewond crashte hij met zijn wagen tegen een muur. Een van de moordenaars stapte op hem af en maakte het werk af met een laatste schot in het aangezicht. Twee van zijn kinderen waren getuigen en zijn getraumatiseerd. Neem even de tijd om naar volgende video over de dood van Pedro te kijken en je te realiseren dat opkomen voor de rechten van collega's in sommige landen niet zo evident is:
In Europa daalt het aantal leden en krijgen we de indruk dat mensen het nut van vakbonden niet meer inzien. We moeten echter alert blijven want ook bij ons liggen werkgevers op de loer om onze rechten te beknotten. Ze denken er alleen maar aan om hun aandeelhouders te plezieren en zichzelf een megasalaris toe te kennen. En daarom moet het personeel het ontgelden. Salarisverlaging, flexibeler werken, ontslag, afbreuk van verworven rechten… De werknemers moeten zich blijven verenigen. Sterke vakbonden zijn nodig om een tegenwicht te bieden, om te lobbyen bij regeringsleiders zodat antivakbondwetgeving geen ingang vindt, om de werkgevers duidelijk te maken dat zonder personeel geen winsten kunnen worden gemaakt en het ‘just in time’-principe zonder hen zou transformeren tot het ‘much too late’-principe.
We moeten als vakorganisatie met onze basismilitanten en leden blijven werken aan ledenwerving door dit soort boodschappen uit te dragen. Alleen als we ons ledenaantal kunnen uitbreiden, zijn we in staat om werkgevers te doen inzien dat met ons, de werknemers, rekening moet worden gehouden. Sterke vakbonden zijn dus echt wel nodig !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten